Budynek Starostwa Powiatowego w Wieluniu na zdjęciach sprzed lat

Zamek zbudowany prawdopodobnie za czasów Kazimierza Wielkiego na miejscu wcześniejszego drewnianego zamku z XIII w. Pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1311 r. Brama do zamku była mniej więcej w miejscu, gdzie i dziś znajduje się główne wejście do budynku, tzn. od północnego wschodu.

Za czasów księcia Władysława Opolczyka znajdowała się tu mennica, gdzie książę bił denary wieluńskie. Zamek wraz z miastem wrócił do Korony w 1391 r. odbity z rąk Opolczyka przez Władysława Jagiełłę. W 1457 r. spalił go książę oświęcimski Janusz; wkrótce potem zamek został odbudowany. Gościł on koronowane głowy - Władysława Jagiełłę i Kazimierza Jagiellończyka. Znajdowało się tu również więzienie starościńskie nazywane Smoczą Jamą, zamek był bowiem siedzibą starostwa grodowego.

Zamek po raz kolejny spalili Szwedzi podczas potopu w 1656 r. w odwecie za odbicie miasta przez polskich partyzantów. Odbudowy ze zniszczeń dokonał starosta wieluński Hieronim Olszowski. Po raz kolejny spłonął (wraz z miastem) 18 marca 1791 r. podczas gotowania oleju na zamku. Zachowały się jedynie wieża oraz fragmenty murów. Na początku XIX w. znajdowały się tu lazaret i magazyny wojskowe, później (w l. 20-tych) manufaktura sukiennicza Jana Karneckiego. Ruiny w 1837 r. kupił komisarz obwodu wieluńskiego Fryderyk August Goleński. Do 1843 r. zbudował on na fundamentach dawnego zamku klasycystyczny pałac z monumentalnym portykiem nad wejściem wspartym na czterech kolumnach zwieńczonych głowicami z wolutami, całość w porządku jońskim-rzymskim; charakterystycznym elementem tego porządku jest również zębnik pod gzymsem. Odbudowę upamiętnia tablica w sali 101 na pierwszym piętrze.

W latach I wojny światowej budynek zajęło wojsko niemieckie, w 1918 r. budynek przeszedł na własność władz polskich, znajdowały się tu koszary wojskowe, Preparanda Nauczycielska, Sąd Grodzki, a od 1929 r. Starostwo Powiatowe, w latach 30-tych Komenda Powiatowa Policji Państwowej oraz w latach 1926-35 r. Muzeum Ziemi Wieluńskiej Polskiej Macierzy Szkolnej.

W czasie nalotu 1 września 1939 r. południowe skrzydło pałacu zostało zburzone. W latach 1966-69 gmach został nie tylko odbudowany, ale i rozbudowany według projektu Tadeusza Wilka. Zaburzyło to symetrię i proporcje klasycystycznej budowli, ponadto w czasie tych prac zniszczone zostały relikty wcześniejszego drewnianego założenia obronnego. Część dobudowaną wyróżnia brak zębnika pod gzymsem. Po dawnym zamku Kazimierza Wielkiego pozostały jedynie piwnice.

źródło: www.um.wielun.pl