50-lecie koronacji obrazu Matki Bożej Pocieszenia w Wieluniu. W niedzielę 5 września jubileuszowa msza w kolegiacie

W kolegiacie Bożego Ciała znajduje się kaplica z obrazem ozdobionym koronami papieskimi. Dzięki niemu wieluńska świątynia cieszy się statusem Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia, do której pielgrzymują wierni z różnych stron. W tygodniu poprzedzającym jubileusz 50-lecia organizowane są tutaj misje parafialne. Rozpoczęły się w niedzielę 29 sierpnia od mszy św. odpustowej pod przewodnictwem metropolity częstochowskiego abpa Wacława Depo. Jubileuszową mszę w najbliższą niedzielę (5 września) poprowadzi wywodzący się z ziemi wieluńskiej biskup rzeszowski Jan Wątroba. W tym dniu minie dokładnie 50 lat od koronacji obrazu Matki Bożej Pocieszenia.

5 września 1971 r. do Wielunia przybyli prymas Polski Stefan Wyszyński i kardynał Karol Wojtyła, ówcześnie metropolita krakowski. Kościelni dostojnicy dokonali uroczystej koronacji obrazu wspólnie z biskupem częstochowskim Stefanem Barełą. W uroczystości uczestniczyli niemal wszyscy polski biskupi i nieprzebrane tłumy wiernych.

Z okazji jubileuszu Muzeum Ziemi Wieluńskiej przygotowało plenerową wystawę, którą umiejscowiono na ogrodzeniu kościoła. Spacerujący ul. Augustiańską mogą obejrzeć wielkoformatowe zdjęcia dokumentujące uroczystość z 1971 r. Na planszach zamieszczono również relację spisaną przez ks. Edwarda Banaszkiewicza, ówczesnego kustosza Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia, a także obszerny fragment homilii wygłoszonej przez prymasa Wyszyńskiego.

Obraz Matki Bożej Pocieszenia z 1640 r., nieznanego autorstwa, podarował wieluńskim ojcom Augustianom przeor krakowski Stanisław Starowski. Najstarsze znane informacje o kulcie maryjnym w Wieluniu pochodzą z drugiej połowy XVII w. W kronice klasztornej z tego okresu odnotowano: „W kościele znajduje się sławny obraz Matki Bożej, który Bóg raczył ozdobić łaskami. Do tego obrazu przybywa wielu wiernych, którzy znajdują tutaj ulgę w swoich trudnościach, pociechę w nieszczęściach oraz uzdrowienie w chorobach i w dowód wdzięczności zostawiają swoje wota”.