Odkryli tajemnicę skrywaną przez fragment wieluńskiej fary

Zniszczony przez Niemców w czasie II wojny światowej kościół pw. św. Michała Archanioła był najstarszym obiektem sakralnym w Wieluniu. Dotychczas przyjmowano, że murowana świątynia powstała w miejscu drewnianej na przełomie XIII i XIV wieku.

Na przełomie lat 80. i 90. XX w. w ruinach fary przeprowadzono badania archeologiczne. Pośród wielu cennych znalezisk był także kamienny fragment wejścia do kruchty z wyobrażeniem Chrystusa Pantokratora. W ostatnim czasie na prośbę pracowników Muzeum Ziemi Wieluńskiej znalezisku przyjrzeli się łódzcy historycy sztuki i ocenili, że wizerunek Jezusa został wykuty w kamieniu w XIII wieku. To każe sądzić, że murowana świątynia ma dłuższą historię niż sądzono.

- Jej początki musielibyśmy jednoznacznie przesunąć na wiek XIII. By jednak mieć co do tego 100-procentową pewność, potrzebne będą dalsze konsultacje ze specjalistami w dziedzinie historii sztuki - zaznacza Jan Książek, dyrektor MZW.

Kamienny fragment fary znajdował się w muzeum, jednak do tej pory nikt nie próbował dociekać, z jakiego okresu pochodzi. Eksponat wydobyto z muzealnych czeluści przy okazji przygotowań do wystawy "Jan Długosz i jego czasy", eksponowanej w MZW. To właśnie w kościele pw. św. Michała Archanioła pochowano rodziców wybitnego kronikarza, którzy byli właścicielami m.in. podwieluńskiego Niedzielska.

- Zależało mi na tym, żeby umieścić na wystawie ciekawy kamień gotycki, poprzez który moglibyśmy opowiedzieć o kościele w kontekście grobu rodziców Jana Długosza. Fragment z wizerunkiem Chrystusa Pantokratora wydał mi się najbardziej odpowiedni, ale nie miałem pewności, czy pochodzi z okresu gotyckiego. Tym sposobem nawiązaliśmy kontakt z historykami sztuki, którzy określili jego pochodzenie na XIII wiek - tłumaczy Jan Książek.